Olga Novo. Tres dozuras ao misterio. Himno intravenoso para un descoñecido

Transcrição

1 Olga Novo Tres dozuras ao misterio Quero unha soa cousa e non sei que é. E porque non sei que é, escollina. Angelus Silesius Himno intravenoso para un descoñecido Pola dozura dun descoñecido a miña montaña baixa da montaña e drena a miña pelve a miña superficie solar a miña soidade soa. Porque non sei quen es interrogo o espazo e o espazo interroga as miñas vísceras e volve coa sorpresa do meu corazón que arrastra un trineo no medio da neve do mundo. Porque non sei aínda a que decibelios a túa voz namoraría os meus tímpanos e a frecuencia exacta dunha caricia e tal vez entrar nun ciclón de hortensias que abruman e unha súbita subida da presión arterial un prisma perfecto bombeando amor quizais unha solución ao que non se pregunta un longo camiño que nunca se desanda. O enigma que fai flotar en min o plasma e vou coa miña alegría intravenosa cantando ata que a respiración se me enferruxa e a vida domina este pequeno corpo astral. E entón desprégome coma a eterna flor do encéfalo e penso en ti descoñecido meu misterio mudo coma a poesía que queima Creación 53

2 que arde que rompe que desgarra que amansa que suaviza que apacigua as feras. Como a música. Porque non sei quen es. A túa ausencia roza a miña pel coma un fósforo a superficie rugosa e a chama ascende da nada á miña mente e ilumino a terra porque non sei quen es. Porque non sei quen es e porén espérote. Enigma *** A libeliña que dorme no meu páncreas sabe o teu nome e non o di. A pegada dixital que forma un labirinto nos meus dedos coñece o teu misterio e non o desvela. Algo en min desfai metáforas para aproveitar a la e facer un tecido novo en min. Porque eu bebo a diario nun enigma que dá sede. Eu bebo a diario nun enigma Pero na hora en que eu soa entendo e me encadeo á subsombra na hora en que o teu sono se entrega a circuítos de pel e eu sucumbo con todos os meus sangues arrebatados a unha verdade implacable feita da nada Na hora en que a razón entra en razón por medios intuitivos e a ciencia treme transida de paixón e moléculas mortais Aí xusto nese momento no que non estás está todo o meu ser completo 54 Dorna 35

3 arañando o espazo que ocuparía o teu corpo e o oco da caricia que se despraza polo espazo. Alúmame a escuridade e sen pensalo desprego as funcións do tacto e son quen de bicar a distancia ata traerte aos meus brazos coma unha árbore grandiosa que dispón niños para os paxaros. Estremécenseme as raíces que non sabía que tiña e a mente do mundo crepita ante a beleza de algo imprevisto que somos nós que somos como a luz e a combustión que forman xuntas a chama. A libeliña que dorme no meu páncreas sabe o teu nome a pegada dixital que forma un labirinto nos meus dedos coñece o teu misterio e eu espero ao bordo de min mesma os teus pasos sobre o asfalto do meu corazón que non se para nunca a pensar se latexa ou ladra se é un prisma de cristal ou un animal do monte A libeliña sabe o teu nome e non mo di. A pegada dixital que forma un labirinto coñece o teu misterio e non o desvela Somos coma o frío que treme facéndose nas esferas a punto de ser nevado a inminencia brutal dunha cereixa a punto de rebentar da flor dous elementos químicos a punto de formar un cristal ou unha máquina de coser e un paraugas a punto de se encontrar nunha mesa de operacións A vida que non vivimos para vivir preguntándonos quen somos Creación 55

4 senón para entregar a outros o soplo ferozmente fermoso que fai de nós unha rede de estrelas e de músculos que senten, unha criatura que alcanza o coñecemento cando ama e que sobrevive soamente porque bebe a diario nun enigma que dá sede. Imaxino Imaxino como é o cosmos cando as túas mans xesticulan no espazo Imaxino como se moven os planetas coas poleas da paixón e eu observo desde un recuncho da historia discreta e serena fulgurando lava e vida. Imaxino como se distribúen os órganos saíndo dun templo de gametos e pasan os meses e eu durmo no teu peito coma no meu campo natal Imaxino as túas vértebras descansando na noite e Imaxino que Imaxinas o cosmos cando as miñas mans xesticulan no espazo e eu nazo coma un tambor entre moreiras e Imaxino e Imántome con todos os teus metais fundida e voume ver pequeniña nos ollos das vacas de cando tiven tres anos. A emoción golpéame o estómago coma un gong astronómico e axeónllome diante de arados que inda teñen a boca chea de terra e dou grazas á nada por entregarme todo. Eu comprendo o segredo que transforma un tubérculo nunha verdade absoluta e a electricidade animal dos teus labios que Imaxino e Imaxino combada coma un bambú Tan feliz que o poder non me soporta. Porque Imaxino que te achegas a min e o epicentro do ser xa non se contén e treme a oito na escala de Richter e choro coma un anxo caído ao teu ceo Soberana e fermosa e humana contigo Imaxino que vou por camiños doutrora onde están enterradas no barro as zocas humildes dos meus tataravós e tento controlar o instinto que me fala a berros do teu amor as flores os grilos as cousas que non senten e todo aquilo 56 Dorna 35

5 que Imaxino e Imaxino que vés que xa estás tan preto que se abren xirasoles na noite e os ríos remontan a corrente e a luz se esconde no corazón unicelular do monte Imaxino eu que sei a razón faime lúcida para ver que a razón nada vale que se aproxima un silencio que ferve e aí estou soa desenredando o abismo para ti. Imaxino que imaxino e salto nos charcos golpeando o ar e volve á miña boca aquela piruleta ancestral que me producía caries e pracer a un tempo topan a luz aquelas cabras que abandonaron un día o cortello en busca da morte... Pero eu sei que hai momentos diminutos nos que a inmortalidade nos roza e colma o plan azaroso do universo quedo extasiada ante o tendal onde as túas camisas penetran no misterio do vento e a vida cotiá é un milagre tan transparente que quen a vive non a ve non a ve pero eu pero eu Imaxino que imaxino que contigo Imaxino... E o meu corpo sente medrar a adrenalina coma a árbore da ciencia e así atraveso portas que inda están pechadas tan feliz tan feliz que o poder non me soporta. Creación 57

6 58 Dorna 35

7 Creación 59