OS VERBOS IRREGULARES IRREGULARIDADES COMÚNS.

Transcrição

1 OS VERBOS IRREGULARES IRREGULARIDADES COMÚNS.

2 OS VERBOS IRREGULARES Os verbos irregulares: Varían o seu radical na conxugación ou non seguen as segmentacións xerais da vogal temática (VT) e dos morfemas flexivos. As diferentes irregularidades dentro de cada verbo pódense clasificar morfoloxicamente en conxuntos (temas) de formas verbais, que acostuman presentar un significado temporal similar.

3 OS VERBOS IRREGULARES TEMAS Tema de presente. (Presente de Indicativo e de Subxuntivo e o Imperativo) Tema de perfecto. (Pretérito de Indicativo, o Antepretérito e o Futuro de Subxuntivo) Tema de futuro. (Futuro de Indicativo e Pospretérito) Participio. Deixamos a un lado o Copretérito (que no caso de presentar irregularidades, estas son específicas), así como o Infinitivo e Xerundio, que poden ser considerados como regulares.

4 OS VERBOS IRREGULARES As irregularidades dos verbos poden ser: PROPIAS dun só verbo (máis os seus derivados e compostos) COMÚNS a un grupo de verbos en determinados contextos. Vexamos este último tipo con máis detalle.

5 Os verbos de irregularidade común son os verbos da CII e da CIII que seguen os modelos de crer (to believe) e rir.(to laugh) CII e da CIII nos que a vogal radical (VR) é <a> ou <o> no infinitivo e precede inmediatamente á vogal temática (VT). Seguen o modelo de moer (to grind), saír (to get out) e oír (to listen)

6 . 1. TIPO CRER E RIR CARACTERÍSTICAS PODES OBSERVAR AS CARACTERÍSTICAS DESTES VERBOS NO ANEXO CORRESPONDENTE. Non teñen VT e VR independentes, como ocorre nos verbos restantes. Nas formas atemáticas (P1 do Presente de Indicativo e todo o Presente de Subxuntivo) a VT existente antes do MF (/e/ ou /i/) só pode interpretarse como VR.

7 Nas demais formas, esa vocal existente antes do MF representa tanto a VR como a VT, polo que podería dicirse que estes verbos só se afastan dos regulares no tema de presente.

8 Seguen o modelo de crer: ler (xunto os derivados reler, descrer, trasler) e sobreser. (to read and to override) Seguen o modelo de rir o seu derivado sorrir (to smile) Tamén existen verbos de irregularidade propia que coinciden en parte das súas formas cos irregulares comúns. Isto dáse naquelas formas nas que o radical se combina cunha vogal que representa tanto a VR como a VT.

9 VERBOS IRREGULARES APARENETENTE COMÚNS CI e CII con vogal -a- no infinitivo, (dar e facer; haber e derivados) CII con vogal -e- no Infinitivo (ser, ter, ver e derivados) CII -o- no Infinitivo (poñer ou pór e derivados) CIII con vogal -i-no Infinitivo (dicir, ir, vir e derivados)

10 2. TIPO CAER E MOER; SAÍR E OÍR Verbos da CII e da CII, no tema de presente. Consiste en engadir un -i- ás VR -a- ou -o- de P1 das formas atemáticas por ir seguidas do MPN /o/ ou do MMT /a/. Debemos ter en conta que na CII a VR -o- presenta alternancia entre a [ɔ] e [o] seguido o modelo de coller (to take)

11 Verbos da CII con VR final -a-: Caer (to fall) (e os derivados acaer, decaer, recaer) Debaer Degraer, (to thresh) Desvaer (to dispel) Draer (to shave)

12 Verbos da CII con VR final -a-: Traer (e derivados e compostos atraer, abstraer, contraer, detraer, descontraer, distraer, estraer, maltraer, retraer, retrotraer, subtraer). *Este verbo (mais non os seus derivados) é tamén irregular no tema de perfecto.

13 Verbos da CII con VR final -o- que seguen o modelo de moer: Choer ( to fence) (deschoer) Doer (to hurt) (condoer) Remoer (to remover) Roer (to nibble) (corroer) Proer (to itch)

14 Na CII só son irregulares saír e oír, e os seus derivados respectivos sobresaír (to excel), desoír (to ignore) e entreoír. Son os únicos que teñen unha VR final -a- ou - o-. Xa queda dito que oír e derivados é unha excepción dentro das subclases da CII, e que esa VR -que é todo o R do verbo- é sempre [ɔ], tanto tónico como átono.