MK MK-C СИНИОТ ОСТРОВ

Transcrição

1 MK MK-C СИНИОТ ОСТРОВ Канцеларија за публикации ЕВРОПСКА КОМИСИЈА ЖИВОТНА СРЕДИНА

2 Оваа публикација е издадена од Генералниот директорат за животна средина и е преведена на сите официјални јазици на Европската Унија. Публикацијата е достапна и на веб-страницата на Генералниот директорат за животна средина за млади луѓе и животна средина: Текст: Benoit Coppée Илустрации: Nicolas Viot Техничка изработка: European Service Network Лисицата Лиле го набљудуваше океанот од врвот на својата најомилена карпа. Топлото ветренце си поигруваше со нејзиното крзно. Колку само е убаво морето!, си велеше во себе, гледајќи ги зелените бранови како удираат во белата плажа и во малото рибарско пристаниште во далечината. Секој еден ден поминат тука на Синиот Остров претставуваше вистинско блаженство! Но одеднаш таа слушна звук на викање што доаѓаше од пристаништето. Лиле ги начули ушите и ги засука мустаќите. На Интернет може да најдете многу други информации за Европската Унија. До нив може да се пристапи преку серверот Europa ( Информациите за каталогизацијата се наоѓаат на крајот од оваа публикација. Луксембург: Канцеларија за официјални публикации на Европската заедница, 2007 ISBN Европска заедница, 2007 Репродукцијата е дозволена под услов да се назначи изворот. Испечатено во Поранешна Југословенска Република Македонија. 1

3 Да запловиме! Брзо!, извика Бабу, капетанот на крајбрежната стража. Што се случува?, Томе го запраша Лени, собирачот на корали. Некој забележал крадци на корали во близина на Островот На Желките, рече Лени видно налутен. Тие луѓе воопшто не ја почитуваат природата! Го ограбуваат океанот! Се надевам дека крајбрежната стража ќе ги фати! Капетане, пропелерот!, извика еден од стражарите. Што е со него? Се заплеткал во рибарска мрежа! Не можеме да го запалиме бродот! Па, тогаш отплеткајте го!, нареди Бабу. Добро, но за тоа ќе ни биде потребно малку време, рече другиот стражар. Бабу поита кон Лени, обраќајќи му се: Лени, ми треба твојот брод! Моите луѓе ќе ни се придружат што е можно побрзо. Мора веднаш да запловиме! Кап Тоту брзо заплови по површината на морето. На бродот беа капетанот Бабу, Томе и Лени кој го управуваше. Крадците навистина ме лутат!, викаше Лени. Кога би можеле, тие би поминале по сите гребени и би ги уништиле сите корали! 2 3

4 Сите патници на Кап Тоту беа напнати. Одеднаш, како што бродот го заобиколуваше аголот на еден залив, Томе ја забележа Лиле. Застани Лени! Сакам Лиле да дојде со нас!, замоли тој. Лени го доведе Кап Тоту близу до црната карпа и Лиле скокна на бродот. Добро, одиме!, рече Бабу. Секоја секунда е важна! Мора да ги фатиме криминалците. Тие ги вадат ретките и убави суштества од морето и им ги продаваат на богатите колекционери во далечните земји. Мора да ги сопреме! Ене ги таму, намуртено рече Лени кога го здогледаа Островот На Желките. Тогаш тој се сврте кон Томе. Знаеш, Томе, има правила за тоа што можат рибарите да ловат во овие води. Рибарите што имаат дозвола може да земат парчиња корали од гребенот само доколку се придржуваат до правилата. Но крадците едноставно ги игнорираат правилата! Тие дури ловат и животни што се на изумирање! Како, на пример, ретките желки... Томе одеднаш викна и покажа со прстот. Погледнете! Таму! Има еден брод и два пловци. Тоа мора да се крадците! 4 5

5 Во право си, Томе. Има два пловци, рече Бабу. Ќе ги фатиме кога ќе се вратат на површината. Додека Лени го управуваше Кап Тоту кон бродот на крадците, Томе погледна во проѕирната вода и здогледа неколку огромни желки како пливаат под бродот. Леле! Никогаш не сум видел желки од оваа близина, му рече на Лени. Тука ќе ги најдеш најубавите желки што постојат, рече Лени. Токму затоа овој остров се нарекува Остров На Желките. А најубавите желки всушност се најзагрозените, додаде капетанот Бабу. Само нека се осмелат да ги допрат желките! Јас лично ќе се погрижам да бидат казнети! Кап Тоту се доближи до бродот на крадците и капетанот Бабу скокна на него. Томе го следеше. Бродот веќе беше натоварен со кутии полни со корали. Бабу збесна! Потоа тој ги забележа крадците. Ене ги, рече тој. Испливаа на површината. Двајца се, како што си мислевме. Еве го и бродот на крајбрежната стража, додаде Томе. Успеале да го отплеткаат пропелерот. 6 7

6 Капетанот Бабу се исправи и извика: Ве фатив! Ви зборува капетанот на крајбрежната стража. Уапсени сте, а бродот ќе ви биде одземен. Испливајте до брегот, а моите луѓе ќе ве извлечат оттаму. Томе и Лени го врзаа бродот на крадците за Кап Тоту. 8 9

7 Крадците требаше да пливаат до Островот На Желките. Од бродот на Лени Томе налутено ги гледаше како пливаат до брегот. Среќен сум што крајбрежната стража се грижи за богатството на морето, рече тој. Неколку желки полека пливаа во водата, околу Кап Тоту. Погледни ги, шепна Лени. Изгледа како да сакаат да ни се заблагодарат! Можеби, рече Бабу. Сепак, крајбрежната стража е таа што се грижи за нив. Желките станаа толку ретки што никој не смее да ги лови. Тие тука, околу Островот На Желките, може слободно да живеат. Лени зеде во рацете едно парче од украдените корали. Каква штета, рече тој. Тие дури не се обидуваат ни да внимаваат кога ги собираат коралите. Погледни: ова парче е скршено тука. Малку понатаму, на Островот На Желките, крајбрежните стражари ги апсеа крадците. Тоа ѝ стави крај на нивната игра, рече Бабу, задоволно смешкајќи се

8 Томе, браво за тебе што го забележа бродот, рече Лени. Би сакал да ти дадам скромна награда. Што сакаш да кажеш?, праша Томе. Патување до морското дно, момче мое! Многу ќе ти се допадне. Дојди, ќе ти покажам како да нуркаш. Лени најде перки и маска и Томе ги облече. Леле, каков ден! Имаш среќа, Томе, рече Бабу. Ќе имаш можност да ги видиш ретките и убави корали што крадците сакаа да ги украдат. Лени собира по малку од нив секој месец. Тој тоа го работи. Им ги продава коралите на занаетчиите од Синиот Остров, кои прават накит од нив. Смее да го прави тоа?, праша Томе. Да, рече Бабу. Коралите се природен извор и луѓето смеат да го користат. Но постојат строги правила и собирачите на корали мора да имаат дозвола за собирање. Томе се нурна близу до Лени и ги следеше неговите инструкции. Преку маската со воодушевување гледаше во чудесниот подводен свет. Тоа беше најубавата глетка што некогаш ја видел! Колку е убаво морето!, си помисли. Бескрајно убаво

9 Кога се вратија на бродот Кап Тоту, Томе седна до Лиле, чувствувајќи како топлиот ветер дува низ неговата коса. Лени го влечеше бродот на крадците, а сонцето полека тонеше во морето. Крадците на корали седеа на задниот дел од бродот и навистина изгледаа јадно. Тие знаеја што ги очекува на Синиот Остров! Кога бродовите се приближија до пристаништето, ги пречека извонредна глетка. Погледни, Лени!, викна Томе. Погледни во сите тие луѓе! Се чини дека целото село се собрало на пристаништето. Лени се насмеа. Секако дека се собрале! Тие гледаат во нас низ своите двогледи и може да бидеш сигурен дека ќе те пречекаат како херој! Со пристигнувањето на бродовите сите луѓе од селото викаа и аплаудираа за Томе, Лиле, Лени и Бабу. Лени имаше одлучен израз на лицето, но се гледаше дека се бори да ги задржи солзите радосници. Томе беше многу горд. А Лиле Лиле беше преморена и едноставно заспа на колената на Томе

10 Долго време по тој настан, кога и да појдеа на Синиот Остров, луѓето им приоѓаа на Томе и Лиле за да им честитаат. На последниот ден од одморот, едно девојче му пријде на Томе. Јас се викам Флора, рече таа, по малку срамежливо. Знам дека набргу ќе треба да го напуштиш Синиот Остров. Но пред да заминеш би сакала да ти подарам нешто. Таа извади мала кутија од својот џеб и му ја подаде на Томе. Кога ја отвори, Томе не можеше да им поверува на своите очи. Ѓердан од корали! Како оние што ги носат момчињата што сурфаат! Леле! Навистина прекрасно!, Татко ми го направи од коралите што ги собира Лени, рече Флора, насмевнувајќи се. За да го однесеш во твојата земја, ќе ти биде потребен специјален документ што го викаат ЦИТЕС-сертификат. Еве повели. Ќе ти го побараат на аеродром. Томе се помисли за момент. Значи... Овој сертификат докажува дека коралот е изваден од морето по легален пат, така ли е? Сфаќам. Ќе внимавам на него. Многу ти благодарам! И тој ја гушна Флора. Токму во тој момент пристигна Лени. Томе, време е да се спакуваш. Утре одиш дома

11 Следниот ден Лени ги однесе Томе и Лиле на аеродром. Сите беа тажни што се збогуваат. Томе му го покажа на цариникот својот ЦИТЕС-сертификат. Добро: сè е во ред, се насмевна цариникот. Имаш навистина убав ѓердан. Уживај додека го носиш. Почекај малку!, рече другиот цариник. Јас те познавам тебе! Ти си Томе! Ти помогна да се фатат крадците на корали! Ја видов твојата слика во весникот! Каде е твојата пријателка лисицата? Томе погледна наоколу. Лиле стоеше малку понатаму душкајќи во торбата што еден патник ја стави на шалтерот за чекирање. Таа изгледаше загрижено, а нејзините движења му велеа на Томе дека ѝ е потребна неговата помош. Ене ја таму!, им рече Томе на цариниците. И кога би бил на вашето место, јас би ја проверил таа торба! Цариниците појдоа до шалтерот за чекирање и еден од нив ја отвори сомнителната торба. Оклоп од желка!, извика. Извинете господине, но не можете да го изнесете овој оклоп од желка од земјата! Тоа е сосема нелегално! Ќе мора да ги известам надлежните. Дојдете со мене, ве молам! Зошто толку многу луѓе сакаат да ја ограбат планетата?, натажено си помисли Томе

12 Напуштајќи го Синиот Остров, авионот што ги однесе Томе и Лиле дома во Мерлин направи еден голем круг. Погледни Лиле: тоа долу е Островот На Желките! Колку изгледа малечок! Лиле зјапаше во малата бела точка во големиот син океан. Томе го погали коралниот ѓердан што му го подари Флора. Зарем не е животот прекрасен!, ѝ шепна на Лиле. Таму долу, во близина на белата точка, три желки си играа во проѕирната океанска вода. А некаде на Синиот Остров, едно девојче гледаше кон авионот на небото и со многу љубов долго мавташе за збогум. Доколку имате дополнителни прашања, погледнете ги следниве веб-страници: или испратете електронска порака на: Европска Комисија Синиот Остров 20 Луксембург: Канцеларија за официјални публикации на Европската заедница стр x 22.9 см ISBN